کاریکاتور وطنزتلخ ازگرانی وخریدشب عید
|
برچسبها:
آزمایشگاه علمی مریخ یا همان Curiosity (کنجکاوی) در واقع جدیدترین مریخ نورد ناسا می باشد که طی چند روز آینده بر سطح سیاره مریخ خواهد نشست. "کنجکاوی" به عنوان یکی از بخش های اصلی برنامه های بلند مدت ناسا و اکتشافات ربوتیک سیاره مریخ به شمار می آید.این مریخ نورد پس از پرتاب موفقیت آمیز از کیپ کاناورال فلوریدا، ماموریت خود را به سمت مریخ آغاز نمود و بر طبق برنامه ریزی ها در 5 آگوست 2012 در ساعت 10:31pm PDT ( به وقت ایران : 16 مرداد 1391 ساعت 10:01 دقیقه صبح ) در یکی از جذاب ترین نقاط مریخ خواهد نشست.
از جمله اهداف اصلی Curiosity که در واقع یک آزمایشگاه متحرک و بسیار مجهز است ارزیابی شرایط مریخ می باشد به گونه ای که بسیاری از تردیدها و ابهامات را در رابطه با شرایط حیات در این سیاره برطرف نماید. این مریخ نورد به ما خواهد گفت که آیا محیط مریخ قادر به پشتیبانی حیات میکروبی بوده و در صورت پاسخ مثبت آیا هنوز هم امکان حیات در این سیاره وجود دارد یا خیر. درواقع این ماموریت به ما کمک خواهد نمود تا به درک بهتری نسبت به شرایط حیات در سیاره مریخ دست یابیم.
تصویری از جیمز کامرون (کارگردان پرآوازه هالیوود) که یکی از مسئولین این پروژه در رابطه با دوربین ها و سیستم های تصویربرداری در Curiosity است.
5 سوال مهم در رابطه با مریخ نورد کنجکاوی
.
.
-------------------------------------
نشانه هایی از حیات درمریخ
سنگ هایی که توسط مریخ نورد روح مورد آزمایش قرار گرفته اند مدارکی دال بر محیطی مرطوب، غیراسیدی و مناسب برای حیات در گذشته مریخ را نشان می دهند. این موضوع پس از چهار سال تحقیق، آنالیز و تجزیه تحلیل سنگ ها و مواد معدنی مریخ توسط گروهی از دانشمندان تایید شد.
در اواخر سال 2005 ، در یکی از آزمایشات صورت گرفته توسط مریخ نورد روح، غلظت بالایی از کربنات نشان داده شد که ناشی از شرایط مرطوب و نزدیک به خنثی اما ترکیب شده با اسید بود. اما مطالعات و یافته های جدید نشان از آب خالص و غیراسیدی می دهند. پیش از این نیز مریخ نوردهای ناسا نشانه های دیگری از شرایط حیات و آب در مریخ را یافته بودند. ولی با این حال داده های بدست آمده از این تحقیقات شرایطی را نشان می داد که دال بر محیط هایی اسیدی بود. به بیان دیگر، شرایط حیات در مریخ در محیطی قطعاً اسیدی تصور میشد که از این رو مریخ سیاره ای با شرایط سخت و نادر برای حیات در نظر گرفته میشد.
مطالعات و آزمون های مختلف آزمایشگاهی شناسایی کربنات را تایید کرد. این کشف در 3 ژوئن در ژورنال علوم به چاپ رسید.
به گفته استیو اسکوایرز از دانشگاه کرنل در ایتاکا، این یکی از با ارزشترین یافته های علمی توسط مریخ نوردها بوده است. اسکوایرز محقق اصلی مریخ نوردهای روح و فرصت ، و از نویسندگان این گزارش جدید است. او ادامه می دهد : " برون زد میزان قابل توجهی از رسوب کربنات خود نشان دهنده و گویای شرایطی کاملاً مناسب برای حیات است که روزگاری در این سیاره وجود داشته است. "
محمود حاجزمان: درد کشندهای که ستارهای سنگین در آخرین مراحل زندگیاش کشیده، ممکن است حیاتبخش جوانترین و تازهترین سیاهچاله این کهکشان باشد.
به گزارش وایرد، بازمانده ابرنواختری آخرین مرحله زندگی یک ستاره است که طی آن، دل و روده ستاره با انفجاری شدید در فضا پخش میشود. تنها ستارگان پرجرمی که حداقل بیش از 10 برابر خورشید ما وزن دارند میتوانند باعث پیدایش ابرنواخترها شوند. بقایای ابرنواختری که در تصویر زیر میبینید W49B نام دارد، و زمانی شکل گرفته که ستاره عظیمی در فاصله حدود 26 هزار سالنوری از زمین منفجر شده است. بر اساس چیزی که از زمین دیده میشود، این جرم آسمانی تنها 1000 سال سن دارد.
برای مشاهده عکس در ابعاد بزرگتر، اینجا را کلیک کنید.
اغلب بقایای ابرنواختری متقارن هستند، و به شکل حبابی دیده میشوند که در تمام جهات در حال گسترش است. با این حال، W49B به جای آنکه کره کاملی باشد، بیشتر شبیه به بالنی ضربه خورده است که نشان دهنده منشاء غیرعادی آن است. اخترشناسان حدس میزنند که به دلیل نامعلومی ستارهای که مرگ آن باعث شکلگیری W49B شده است، در نزدیکی قطبهای خود مواد شکل دهندهاش را با سرعت بیشتری نسبت به سایر نقاط به بیرون پرتاب کرده است. این موضوع باعث شده است تا مواد بر جای مانده در این امتداد پاک شده، و این شکل بشکهمانند ایجاد شود.
با استفاده از دادههای تهیه شده توسط تلسکوپ پرتو ایکس چاندرا، محققان دریافتهاند که سطوح ناهمگنی از عناصر مختلف درون این بقایا وجود دارد. برای مثال، تنها در نیمی از این بقایا تراکم آهن مشاهده میشود، در حالیکه گوگرد و سیلیس به طور یکنواخت در سراسر آن پخش شده است. این نوع انفجار که به عنوان ابرنواختر دوقطبی شناخته میشود، هرگز پیش از این در کهکشان راه شیری مشاهده نشده بود.
تلسکوپ چاندرا همچنین به جستجوی درون این بقایا پرداخته است تا دریابد که ستاره پس از مرگش چه اجرامی از خود بر جای گذاشته است. ستارگان میانوزن پس از مرگشان به ستارگان نوترونی تبدیل میشوند؛ اجرام سنگین و متراکمی که مقادیر فراوان پرتو ایکس یا پالسها رادیویی از خود منتشر میکنند. عدم وجود چنین نشانهها بیانگر این است که ستاره والد این ابرنواختر اندکی پرجرمتر بوده است و هنگام مرگ خود باعث به وجود آمدن یک سیاهچاله شده است.
موضوعات
آرشیو
لینکستان
تبادل
لینک هوشمند
برای تبادل
لینک ابتدا ما
را با عنوان
عبور موقت
و آدرس
fashion-fun.LXB.ir
لینک
نمایید سپس
مشخصات لینک
خود را در زیر
نوشته . در صورت
وجود لینک ما در
سایت شما
لینکتان به طور
خودکار در سایت
ما قرار میگیرد.
: Management by
درباره ما
![]() |
![]() |
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
|
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
![]() |
||
![]() |
|
![]() |
||
![]() |
![]() |
![]() |